De verkiezingen gingen tussen twee presidentskandidaten; meneer Martinelli en mevrouw Balbina. Behalve een president, kozen de Panamezen overigen ook meteen een parlement en een gemeenteraad en ook een burgemeester (als ik het goed heb begrepen). Lekker efficient, een keer per vijf jaar alles kiezen.
Ik heb geen enkele Panamees ontmoet die in volle overtuiging op een van de twee kandidaten ging stemmen.
Balbina is een "Panamenista" (van de partij van de voormalige dictators) en van haar bestaat videomateriaal waarop zij een demonstrant in elkaar mept ten tijde van dictator Torrijos. "Maar ach", heb ik iemand horen zeggen, "ze is in tenminste goed voor de allerarmsten." Ze is links en goede vriendjes met Chavez.
Martinelli, die waarschijnlijk wint, is een kind van rijke Italiaanse immigranten die op een goede Amerikaanse universiteit heeft gestudeerd. Een slimme vent. Die bovendien op het eerste gezicht niet corrupt leek. Totdat hij een 'monsterverbond' sloot met de meest corrupte, inmiddels voormalige, kandidaat Varela. Zij gingen samen, Martinelli voor president, voor de winst. En dat lijkt dus te werken. Oh ja, saillant detail, zijn familie is een steenrijke boerenfamilie, hij de eigenaar van een grote supermarktketen, en ze behandelen hun werknemers en dorpsgenoten bijzonder slecht.
Tsja, kiezen tussen twee kwaden. (Naar hoe ik heb horen zeggen, dus.) Maar de Panamezen maken gelukkig overal een feestje van. Al een jaar geleden begonnen de campagnes. Toen ik wegging in juli 2008 hingen er al in het hele land posters. Iedereen loopt met petjes, T-shirts, bidons en bumperstickers van een van de partijen. Alle lege muurtje zijn geverfd in kleuren van de ene of de andere partij. Best een leuk gezicht. En het scheen in de meeste stemlokalen vandaag erg gezellig te zijn. Met warme worstjes en schaafijs. Ik heb voor mezelf ook maar een mooie souvenir van deze happening geregeld. Naar blijkt, zelfs eentje van de winnaar. Is dat even leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten