Wennen

Een mens kan aan alles wennen. Ik ook.
Inmiddels ben ik wel gewend aan:
… het wonen op een eiland.
… het Panamakanaal.
… dat de kraan de andere kant op open gaat.
… het snelle Spaans van de Panamezen in de derde versnelling ten opzichte van de omringende landen.
… een taxiritje van nooit meer dan één euro.
… dat iedere taxichauffeur je zó mooi vindt!
… kleren die nooit helemaal droog zijn behalve wanneer ze net uit de droger komen.
… het kabaal ’s nachts in het bos.
… alle enge beesten; inclusief krokodillen, slangen, spinnen en wat allemaal niet meer prikt, hapt of bijt.
… dat een Panamees desgevraagd nooit zegt dat hij de weg niet weet.
… dat een Panamees je liever met een kluitje het riet in stuurt.
… het tijdsverschil met Nederland.
… dat ze hier ook wel eens zonder rijbewijs de weg op gaan.
… de eeuwige salsa, merengue en hoe die muziek allemaal wel niet heet.
… dat alles hier veel meer tijd kost.
… geen Sinterklaas.
… en helemaal niemand die mijn naam kan onthouden.

Maar er één ding wat er bij mij niet in gaat en dat is het weer.
Ik schrijf in mijn notitieboek:

Ficus citrifolia receptivo
Frijoles #4
29 nov 07 9.51 a.m.

en denk….“Waar blijft de winter?”

Maar gelukkig hebben we Coca-Cola nog...